روش‌های دیگری برای ته نشینی ذرات معلق در فرآیند تصفیه آب و فاضلاب وجود دارد که به غیر از لاملا، پکینگ مدیا و مدیا معلق استفاده می‌شوند. برخی از این روش‌ها عبارتند از:
توضیح: لاملاها (به انگلیسی: Lamella) به صورت صفحات مورب یا چندوجهی طراحی شده‌اند که در مخازن ته نشینی قرار می‌گیرند. طراحی این صفحات باعث تغییر جهت جریان آب می‌شود و با ایجاد مسیرهای طولانی‌تر برای جریان، ذرات سنگین‌تر را به سرعت به سمت پایین هدایت می‌کند. این طراحی منجر به بهبود کیفیت ته نشینی و زلال‌سازی پساب می‌شود.
کاربرد: لاملاها در مخازن ته نشینی برای افزایش سرعت ته نشینی و بهبود کیفیت زلال‌سازی پساب در تصفیه فاضلاب استفاده می‌شوند. آنها به ویژه در فرآیندهای تصفیه ثانویه و پس از تصفیه جهت افزایش کارایی سیستم به‌کار می‌روند.
توضیح: پکینگ مدیاها (به انگلیسی: Packing Media) به شکل بلوک‌های مدیا در مخازن بیولوژیکی یا فیلترهای ثابت قرار می‌گیرند. این مدیاها با فراهم کردن سطح بزرگی برای رشد میکروارگانیسم‌ها، به تجزیه آلودگی‌های آلی در فاضلاب کمک می‌کنند. پکینگ مدیاها بستر مناسبی برای فعالیت باکتری‌ها در فرآیندهای تصفیه بیولوژیکی هستند.
کاربرد: پکینگ مدیاها در فرآیندهای تصفیه بیولوژیکی برای افزایش سطح تماس باکتری‌ها با آلودگی‌های آلی استفاده می‌شوند. این مدیاها به بهبود کارایی تصفیه فاضلاب کمک کرده و در واحدهای بیوفیلتر و مخازن بیولوژیکی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
توضیح: مدیاهای معلق به صورت ذرات یا دانه‌های کوچک طراحی شده‌اند که در داخل فاضلاب به حالت معلق درمی‌آیند. این مدیاها به عنوان سطح‌های کوچک برای رشد میکروارگانیسم‌ها عمل کرده و باکتری‌ها را در تماس بیشتر با آلودگی‌های آلی قرار می‌دهند. این امر به تجزیه سریع‌تر آلودگی‌ها منجر می‌شود.
کاربرد: مدیاهای معلق در فرآیندهای تصفیه بیولوژیکی استفاده می‌شوند تا تماس باکتری‌ها با آلودگی‌های آلی را افزایش دهند. آنها در واحدهای تصفیه بیوفیلمی و مخازن واکنش بیولوژیکی به‌کار می‌روند و به افزایش کارایی تصفیه کمک می‌کنند.
توضیح: این روش ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین روش ته نشینی (به انگلیسی: Sedimentation) است که در آن ذرات معلق به دلیل وزنشان به‌طور طبیعی در کف مخزن ته‌نشین می‌شوند. این فرآیند به طور معمول در حوضچه‌های ته نشینی اولیه یا مخازن بزرگ صورت می‌گیرد.
کاربرد: این روش بیشتر در سیستم‌های تصفیه فاضلاب شهری و صنعتی استفاده می‌شود.
توضیح: این روش شامل عبور آب از میان لایه‌های شن و ماسه است که ذرات معلق را به دام می‌اندازند و از آب جدا می‌کنند.
کاربرد: بیشتر در تصفیه آب برای مصارف شهری و صنعتی استفاده می‌شود و می‌تواند به عنوان یک مرحله پس از ته نشینی ثقلی عمل کند.
توضیح: مواد شیمیایی مانند آلومینیوم سولفات (آلوم) یا پلیمرها به آب اضافه می‌شوند تا ذرات ریز و معلق به یکدیگر بچسبند و ذرات بزرگ‌تری به وجود آورند که راحت‌تر ته‌نشین شوند.
کاربرد: این روش به‌ویژه در تصفیه‌خانه‌های آب شرب و فاضلاب استفاده می‌شود تا کدورت و مواد آلی را کاهش دهد.
توضیح: این دستگاه‌ها به‌ویژه برای جدا کردن مواد معلق چرب و دانه‌های سنگین از آب طراحی شده‌اند. چربی‌گیرها از خاصیت شناوری چربی‌ها استفاده می‌کنند، در حالی که دانه‌گیرها برای ته نشینی ذرات سنگین‌تر از آب بهره‌برداری می‌کنند.
کاربرد: این روش‌ها در تصفیه‌خانه‌های فاضلاب صنعتی و شهری برای جدا کردن چربی‌ها و مواد معدنی سنگین استفاده می‌شوند.
توضیح: این روش از نیروی گریز از مرکز برای جداسازی ذرات معلق از آب استفاده می‌کند. سانتریفیوژها (به انگلیسی: Centrifuges) با چرخش سریع باعث می‌شوند ذرات سنگین‌تر به سمت دیواره‌های دستگاه حرکت کرده و از آب جدا شوند.
کاربرد: بیشتر در تصفیه فاضلاب‌های صنعتی با غلظت بالای ذرات معلق یا در بازیافت آب استفاده می‌شود.
توضیح: این مخازن شامل طراحی‌های خاصی مانند ته نشینی لاملا یا استفاده از ساختارهای دیگر برای افزایش سطح ته‌نشینی هستند و اغلب با استفاده از جریان‌های کنترل‌شده باعث افزایش راندمان ته نشینی می‌شوند. انواع:
کاربرد: این روش‌ها در تصفیه‌خانه‌های بزرگ و در مواردی که فضای کم و راندمان بالا مورد نیاز است، کاربرد دارند. هر یک از این روش‌ها بسته به نوع ذرات معلق، حجم فاضلاب یا آب، و نیازهای خاص تصفیه انتخاب می‌شوند و ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با سایر روش‌ها استفاده شوند.
شرکت آب رو پالایش پایدار
